Mroźny spacer brzegiem Bałtyku

W magię chodzenia nie wierzyłam, póki nie poszłam do wojska. Tam z obciążeniem (dodatkowe około 15 kg na głowie, plecach, nogach) pokonywałam w szczycie szkolenia nawet kilkanaście kilometrów dziennie. To naprawdę niezły trening, a przeprowadzany regularnie przynosi niezwykłe efekty, szczególnie gdy odbywa się na niełatwym podłożu. My głównie chodziliśmy po piachu i to dość głębokim. Doceniam więc atut mieszkania nad morzem, bo nie muszę wyszukiwać miękkich bezdroży, po prostu idę na plażę, a że z Tomikiem mamy pewne plany wakacyjne, co do których taki trening się bardzo przyda - w miarę czasu śmigamy razem. Piachu ci u nas dostatek, jednak najdłuższy odcinek od Kamiennego Szańca do Portu pokonaliśmy już pierwszego dnia. Nudno ciągle tą samą trasą chodzić, więc dzisiaj, korzystając z dnia wolnego i ładnej pogody, wybraliśmy się do Podczela autobusem miejskim i wróciliśmy piechotą, co dało wynik niecałe 5,5 km w czasie trochę ponad godzinę. Oczywiście rekord to to nie jest, ale dużo było przerw na cykanie fotek i hasanie po plaży.

Pozdrowienia :), Podczele, ©Marchevka, 06.01.2016 r.

Wędrówkę rozpoczęliśmy od zajrzenia na nieistniejący już przystanek kolejowy Podczele. Jeszcze jakieś 10-11 lat temu była tam zadaszona wiata i ławki, obecnie nie zostało nic oprócz kawałka betonu, który kiedyś był peronem. Zdjęcia poglądowe i ku pamięci, bo zapewne za kilka lat i tego nie będzie. Przystanek kolejowy Żółczyce, niecały kilometr dalej w stronę Kołobrzegu, został rozebrany w czasie ostatniego remontu linii kolejowej.

Peron nieistniejącego już przystanka kolejowego Podczele, ©Marchevka, 06.01.2016 r.

Następnie przeszliśmy na drugą stronę DK11 i ulicą Na Grobli poszliśmy do Ekoparku, który znacie już stąd i stąd. Zimą jeszcze nie miałam okazji tu być, a byłam ciekawa, jak zachowują się solne bagna przy ujemnych temperaturach, bo wiadomo, że zbiorniki słodkowodne zamarzają, a jak to się ma ze słonymi? Okazało się, że na samym początku (kilkaset metrów od brzegu morza) lód jest całkiem solidny i gruby. Pokrywa lodowa robiła się coraz słabsza, im bardziej zbliżaliśmy się do morza. Przy samym końcu z zachodniej strony ścieżki zbiornik był całkowicie rozmarznięty, natomiast od wschodu lodu nie było jedynie w okolicy przepustu wodnego.

Ekopark Wschodni, Podczele, widok na zachód ©Marchevka, 06.01.2016 r.

Ekopark Wschodni, Podczele, widok na wschód ©Marchevka, 06.01.2016 r.

Ekopark Wschodni, Podczele, ©Marchevka, 06.01.2016 r.

Ekopark Wschodni, Podczele, ©Marchevka, 06.01.2016 r.

Po dojściu do morza nastąpił etap właściwy dzisiejszej eskapady. Zanim jednak zeszliśmy na plażę, dokładnie obejrzałam znaki informacyjne ze wskazaną drogą w stronę kołobrzeskich dębów. Czyli jednak prawda, że oznakowali szlak. Kilka lat temu z Tomikiem jechaliśmy rowerami na czuja, grzęznąc w błocie po kostki. Teraz nie dość, że jest wytyczony szlak, to jeszcze oznakowany. Sprawa jest o tyle warta uwagi, że ścieżka rowerowa z Kołobrzegu do Ustronia Morskiego stanowi fragment Międzynarodowego szlaku rowerowego wokół Bałtyku R-10 i takie oznaczenia na drodze tej rangi po prostu są niezbędne, by mogła ona aspirować do miana trasy europejskiej.

Oznaczenia na drodze R-10, Podczele, ©Marchevka, 06.01.2016 r.

Teraz czas na morze. Chociaż nie ma śniegu, zima doskonale daje o sobie znać. Zamrożone obiekty hydrotechniczne wyglądają bajkowo, otulone lodowymi czapami. Plaża też oblodzona, a zdradliwie pokryte warstwą piasku fragmenty wywoływały czasami w nas nieskoordynowane ruchy kończyn: dolne się rozjeżdżały, a górne machały, próbując złapać powietrze, żeby się przytrzymać :) Żadne z nas jednak gleby nie zaliczyło, chociaż momentami niewiele brakowało. 

Betonowy pomost na plaży, Podczele, ©Marchevka, 06.01.2016 r.

Ostrogi, Podczele, ©Marchevka, 06.01.2016 r.

Betonowy pomost na plaży, Kołobrzeg, ©Marchevka, 06.01.2016 r.

Szliśmy plażą równolegle do wyżej wspomnianej drogi R-10. Jedną z jej atrakcji jest drewniany mostek prowadzący przez najbardziej podmokły fragment w ciągu trasy. Sześć lat temu wiosną doszło tutaj do katastrofy ekologicznej, wskutek której wody roztopowe nie dość, że zerwały mostek, to przerwały wydmę i wydarły się do morza. Spowodowało to spore przetrzebienie walorów naturalnych solnych bagien, jednak ekosystem zdołał się podnieść po tej klęsce. Po tym epizodzie wydmy wzmocnione zostały kamienną opaską, a przepusty udrożnione, aby zapobiec w przyszłości zdarzeniom tego typu.

Trasa rowerowa R-10, Kołobrzeg, ©Marchevka, 06.01.2016 r.

Im bliżej byliśmy końca, tym bardziej plaża przeistaczała się w kamienistą i niewygodną. Na pewnym odcinku praktycznie zaniknęła. Do wyboru mieliśmy albo zejście z plaży kilkaset metrów przed kolejnym betonowym pomostem, albo wspinaczkę po kamiennych umocnieniach (co jest de facto zabronione), albo... pójście wodą. Tomek jakoś przedarł się między smagającymi falami a opaską kamienną, a ja poszłam dołem. Dziwne uczucie, chodzić po morzu w styczniu... ;>

Plaża, Kołobrzeg, ©Marchevka, 06.01.2016 r.

Umocnienia brzegowe, Kołobrzeg, ©Marchevka, 06.01.2016 r.

Kołobrzeg, ©Marchevka, 06.01.2016 r.

Plaża, Kołobrzeg, ©Marchevka, 06.01.2016 r.

I dotarliśmy do stałego lądu. Zeszliśmy z plaży przy ul. Wschodniej i ze słońcem w twarz wróciliśmy do domu. Cudownie było troszkę zmarznąć, a jeszcze fajniej usiąść spokojnie z kubkiem parującej herbaty i powoli się rozgrzewać :)

Miłego popołudnia! :)

Plaża, w oddali zarys latarni morskiej, Kołobrzeg, ©Marchevka, 06.01.2016 r.