1400 km w weekend, czyli kilka spostrzeżeń zza kółka :)

Rok temu obchodziłam okrągłą rocznicę urodzin. Miałam plan, by z tej okazji wzbić się w przestworza, ale plan spalił na panewce i wszystko rozmyło się bez większego echa. A szkoda, bo miałam ochotę popatrzeć z góry na okolicę. Może jeszcze kiedyś. Za to w tym roku, według wskazań facebooka, skończyłam już 36 lat (przeżyłam 11 lat w ciągu roku! hardcore!), więc tym bardziej postanowiłam zaszaleć i tak się złożyło, że cały dzień byłam w trasie z Nałęczowa do Kołobrzegu. Jednakże czym było moje 10 godzin ciągłej jazdy przy zakorkowanych jezdniach z przeciwnego kierunku? Za to kocham morze – kiedy ja wyjeżdżam, to wszyscy tam jadą i na odwrót. Gdy wszyscy wyjeżdżają stamtąd – ja wracam. Równowaga zachowana.

Gdzieś na A1, ©Marchevka, 29.05.2016 r.

Był to mój pierwszy tak daleki samodzielny wyjazd samochodem, ponieważ do tej pory po Polsce podróżowałam przede wszystkim pociągiem, a dalekie wyjazdy samochodowe były tylko za zachodnią granicę i z drugim kierowcą na zmianę. Ciekawiło mnie, jak mi pójdzie, czy nie pobłądzę, czy moja forma pozwoli mi na tak daleki wyjazd (prawie 700 km w jedną stronę) i czy spodobają mi się dalekie trasy, szczególnie w obliczu nadchodzących zmian i wielkiego prawdopodobieństwa, że niebawem zostanę zawodowym kierowcą.

Gdzieś na A1, ©Marchevka, 29.05.2016 r.

W Boże Ciało wyjechałam tuż przed świtem i za niecałe 100 km było już widno, a że drogi w tej części kraju znam dobrze, od samego początku mogłam jechać trochę odważniej. Na węźle Nowy Ciechocinek wjechałam na Autostradę Bursztynową, czyli A1 i popędziłam przed siebie, zatrzymując się jedynie na 10 minut w Miejscu Obsługi Podróżnych (MOP) Strzelce, by ustalić dalszą trasę, ponieważ miałam pomysł inny, niż nawigacja i musiałam się skonsultować z Mądrzejszym Ode Mnie, która opcja lepsza. Moja wygrała ;)

Gdzieś na A1, ©Marchevka, 29.05.2016 r.

Jeśli chodzi o przyautostradowe MOPy mam kilka spostrzeżeń. Wiem, że pewnie dla wytrawnych kierowców to normalka, ale dla mnie novum. Organizacja chyba ok – wyznaczone miejsca postoju dla różnego rodzaju pojazdów: ciężarowe mają swój parking, autobusy swój, osobówki też oddzielnie na przeznaczonym do tego miejscu.

Most na Wiśle, Toruń, ˆˆ©Marchevka, 29.05.2016 r.

Są miejsca do tego, by usiąść pod wiatą i spożyć posiłek poza samochodem. Dostępne są też śmietniki, do których można powyrzucać śmieci nagromadzone w czasie jazdy, typu papierowe kubki, papierki po jedzeniu, zawartość popielniczki. Toalety w stanie dobrym – przestronne, czyste i PACHNĄCE. Naprawdę byłam mile zaskoczona – około 10 kabin, BEZDOTYKOWE spłuczki, mydło w dozownikach.  Jak na miejsce tego typu, gdzie przewija się tyle osób, warunki naprawdę komfortowe. Co bardzo cieszy – jest też toaleta dostosowana do potrzeb osób niepełnosprawnych, chociaż powinien być to standard tak naturalny jak poranne mycie zębów, a nie wydarzenie, na które zwraca się taką uwagę. Najmłodsi także znajdą tu miejsce dla siebie – toalety wyposażone są w miejsce do przewijania dzieci, a za budynkiem znajduje się plac zabaw.

Gdzieś na DW240,  ©Marchevka, 29.05.2016 r.

Po konsultacjach pognałam dalej do Węzła Stryków, na którym wjechałam na Autostradę Wolności, czyli A2 i popędziłam w stronę Warszawy, zjeżdżając w Wiskitkach na krajową 50, a dalej to już z górki. Drogi są bardzo dobrze oznakowane. Skrzyżowania głównych dróg zawsze poprzedzone są tablicami informacyjnymi i drogowskazami. Wystarczy znać kierunek jazdy, wiedzieć na co się kierować i tak naprawdę żadna nawigacja nie jest potrzebna, ewentualnie atlas drogowy, do którego kilka razy zajrzałam. Zjazdy z autostrad też są dobrze oznakowane, więc jeśli myśli się za kierownicą, nie ma opcji, by się pomylić i pojechać źle.

Granica województw pomorskiego i zachodniopomorskiego, ©Marchevka, 29.05.2016 r.

Trasę niespełna 700 km przejechałam w nieco ponad 8,5 godziny, co dla mnie jest wynikiem rewelacyjnym, jednak powrót był już bardziej męczący, bo wyjechałam dopiero o siódmej rano – właśnie w urodziny. Nie chciałam się zrywać w środku nocy w dużej mierze ze względu na moich współlokatorów z pokoju, których na pewno bym obudziła. Przerwać komuś sen o 3 rano a o 6 to jednak różnica. Poza tym wieczorem jeszcze toczyły się różne rozmowy i szkoda mi było kłaść się spać, bo wiem, że okazja do kolejnego spotkania dopiero za ponad rok. Był zdecydowanie większy ruch, do tego pokręciłam drogę i władowałam się w korek na DK50 w Grójcu, a kiedy się z niego wydostałam, okazało się, że pojechałam nie w to lewo, co powinnam i po zawróceniu znów utknęłam, ale to nic, droga bez przygód to nie droga :)

Ostatnia prosta, DK11, ©Marchevka, 29.05.2016 r.

Wracałam tą samą drogą, więc najpierw A2, następnie A1 i postój na MOP Głowno (patrz opis poprzedniego MOPu), w Ciechocinku zjazd, tradycyjny postój w Tucholi na Orlenie, ale zmęczenie już dawało w kość. W końcu po czterech dniach balangi przyszło mi jechać przez całą Polskę cały dzień! No to znowu, jak oczy zaczęły mi się kleić, zjechałam na kolejny Orlen, w Rzeczenicy tym razem. A im bliżej było domu, tym jakoś ciężej się jechało. Około 130 km przed końcem złapała mnie burza i ulewa, które dostojnie odprowadziły mnie pod sam dom. A kiedy jechałam już windą ze wszystkimi tobołami, okazało się, że w instalacji skończył się prąd i nastała ciemność, na szczęście chwilowa.

Kościół parafialny pw. Św. Wawrzyńca Męczennika, Brzezie, DK25, ©Marchevka, 29.05.2016 r.

A w związku z tym, że zdarza mi się wsiadać za kierownicę nie tylko osobówek, ale też większych i bardziej niestandardowych pojazdów, nie mogłam sobie odmówić przyjemności przejażdżki „afganem” czyli ŁuAZem 1302. Na dole krótka migawka. To był czad! Kręcił Kneź :)

Jeszcze przez jakiś czas mnie tu nie będzie. W życiu wiele zmian, nie na wszystko wystarcza czasu. Teraz każdą wolną chwilę spędzam za fajerą takiego wehikułu:

Autobus taki se o :), Źródło.

No to narka :)