Odkrywam Kołobrzeg na nowo 3 - Mosty

Poprzednie części cyklu znajdziecie TU i TU :) Byłam pewna, że wpisy powstawały rok po roku, ale się pomyliłam. Oba napisałam w 2014, a 2015 rok trwał dla mnie dwa lata lub osiem miesięcy, zależy z jakiej perspektywy patrzeć, i się zwyczajnie nie wyrobiłam. No to zaczynamy teraz :)

Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Niby nic szczególnego, znaczenie mostów docenia się dopiero, gdy się je traci (patrz Łazienkowski w Warszawie). Parsęta nie jest potężną rzeką, to i przeprawy przez nią nie są wybitnie spektakularne, jednak podczas małego spaceru wzdłuż rzeki zaobserwowałam kilka ładnych widoków i przyjrzałam się zabytkom, które zazwyczaj mijałam w pędzie – albo biegnąc na autobus, gdy chodziłam do liceum, albo ciągle gdzieś się śpiesząc, szczególnie w godzinach szczytu, gdzie zza kierownicy trzeba patrzeć na wszystko wokół, a nie podziwiać ładne krajobrazy :) Poranek był ładny, bo chociaż mroźny, to słoneczny, więc te kilka kilometrów nad Parsętą było czystą przyjemnością.

Ujęcie kołobrzeskiej solanki, Kołobrzeg, ©Marchevka, 2015 r.

Spacer rozpoczęłam od mostu na ul. Solnej. Jak sama nazwa podpowiada, nieopodal znajdowała się warzelnia soli, której to rekonstrukcję nadal możemy oglądać na terenie pobliskiej Karczmy Solnej. Jest tu także ujęcie wody solankowej, doskonałej do kwaszenia ogórków. Do źródełka zjeżdżają się ludzie nie tylko z miasta, wczasowicze na pamiątkę zabierają butelki wody, by w domu „dać spróbować”.

Ul. Zygmuntowska, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Idąc w stronę wschodzącego słońca lewym brzegiem, spoglądałam na kamieniczki przy ulicy Zygmuntowskiej. Jedne bardziej, drugie mniej interesujące. Jakoś nigdy wcześniej im się nie przyglądałam i nie kontemplowałam ich wyglądu. A to przecież jedna ze starszych ulic miasta, utkana ciągiem dwudziestowiecznych kamieniczek, spośród których część z nich jest prawdziwymi perełkami, niestety, często, zaniedbanymi.

Ul. Zygmuntowska, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

I tak oto doszliśmy do ulicy Łopuskiego i najstarszej przeprawy w mieście, która przetrwała obie wojny światowe oraz… ostatni remont ;) Spacer odbył się jeszcze przed renowacją zabytku. Na szczególną uwagę zasługuje balustrada z motywem kotwicy i wykutą datą: 1900. Na zdjęciach widać mnóstwo kłódek zakochanych, które zostały w czasie remontu zdemontowane i wmurowane w most. Taki sympatyczny ukłon włodarzy wobec wszystkich zakochanych, którzy postanowili znak swojej miłości pozostawić w Kołobrzegu. Na zdjęciu poniżej w tle widać most na Solnej oraz imponujący Most Portowy.

Most ul. Łopuskiego, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Zabytkowa balustrada, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Zmierzając w stronę trzeciego mostu, na ul. Kamiennej, przeszłam na drugą stronę rzeki i szłam, podziwiając skąpany w porannym słońcu lewy brzeg nad lustrem wody. A tam cerkiew prawosławna z początku XX w. i budynek starego szpitala z ciekawymi zdobieniami w formie… wazonów!

Cerkiew pw. Opieki Matki Bożej, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Tzw. stary szpital, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Tzw. stary szpital, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Dalej można obejrzeć niecodzienny zespół zabytkowych zabudowań. Pierwszym z obiektów jest kuźnia z oryginalnym napisem w języku niemieckim, obecnie mieszcząca kawiarenkę, a latem także wypożyczalnię kajaków. Kolejnym budynkiem jest areszt garnizonowy z początku XX w., będący, wraz z kuźnią, pozostałością po XVIII-wiecznych koszarach wojskowych, które ulokowane były nad Parsętą. Klasycystyczna Brama Radzikowska z XVIII wieku natomiast jest jedyną bramą miejską, która zachowała się do czasów obecnych.

Kuźnia, Areszt garnizonowy, Brama Radzikowska, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Kuźnia, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Zabytkowy napis, Kuźnia, Tzw. stary szpital, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

I dochodzimy do mostu na ul. Kamiennej, którego otoczenie budzi do dziś wiele kontrowersji, a to za sprawą tzw. Batardeau, czyli grodzy na Parsęcie, która była wspaniałym reliktem architektury obronnej. Niestety, niekompetencja osób funkcyjnych i ogólny polski tumiwisizm doprowadziły do zniszczenia tego obiektu, który jeszcze w latach ’80 minionego stulecia, oprócz funkcji historycznych, tworzył niezwykły klimat tych okolic. W połowie lat ’80 wskutek zagrożenia powodziowego podjęto nieodpowiedzialne kroki, które doprowadziły do naruszenia konstrukcji, a w efekcie – całkowitej, samowolnej rozbiórki grodzy. Historycy zrzucają wszystko na karb peerelowskiej mentalności, ja byłabym daleka od obarczania winą systemu – dzisiaj zdarzają się jeszcze poważniejsze wtopy, po prostu trafili się ludzie, którzy nie docenili zabytku, który dzisiaj mógłby być okazałą atrakcją historyczną i turystyczną, a jest opłakanym, szczątkowym CZYMŚ, co jest naszym kołobrzeskim wstydem opatrzonym tablicą informacyjną przekazującą, że kiedyś było, a już nie ma. I nie będzie.

Resztki Batardeau, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Ruiny młyna, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Przy Kamiennej stoi także budynek w przeszłości wspomagający hydrofornię. Jest nieco odsunięty od drogi, rosnący pod drzewami, więc przez swoje gabaryty dość zamaskowany. Wcześniej nie zwracałam na niego uwagi. Naniesione nań malowidła nie są żadną reklamą, nie byłam jeszcze w tym miejscu, więc ani nie polecam, ani nie odradzam, fotki są jedynie poglądowe.

Budynek wspomagający hydrofornię, XX w., Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Budynek wspomagający hydrofornię, XX w., Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Przechodząc znów na lewy brzeg, mam panoramę na całe miasto skąpane złotem wschodzącego dnia. Znad rzeki można podejrzeć fragment wystawy plenerowej Muzeum Oręża Polskiego. Tam zawsze serce bije mi trochę mocniej. Oprócz eksponatów w postaci pojazdów wojskowych, na terenie MOP znajduje się także Aleja Polskich Formacji Granicznych wraz z lapidarium znaków granicznych. Owa Aleja ujęta jest w spisie miejsc do odwiedzenia przy staraniu się o odznakę turystyczno-krajoznawczą PTTK „Szlakami Obrońców Granic”.

Wystawa plenerowa Muzeum Oręża Polskiego, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Dalej widać zabudowania klasztorne, w których oprócz sióstr felicjanek swoją siedzibę ma także Dom Księży Emerytów. Patrząc w głąb ulicy Katedralnej, po prawej stronie widać także neogotycki kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP z XIX wieku, który przed wojną był ewangelickim kościołem garnizonowym. Tuż za nim góruje sylwetka kołobrzeskiej Bazyliki Konkatedralnej. Ciekawostką jest fakt, że obecny kościół rektoralny, w przeciwieństwie do Bazyliki, przetrwał wojenną zawieruchę praktycznie nienaruszony.

Zabudowania klasztorne, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Ul. Katedralna, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

I znów dochodzimy do ulicy Łopuskiego, a po przekroczeniu jej można podziwiać dwie okazałe budowle w dobrym stanie. Jest to, od prawej: wyremontowany budynek Miejskiej Biblioteki Publicznej oraz dawny rotundowy gmach łaźni miejskiej, dzisiaj mieszczący w swych murach Szkołę Muzyczną I stopnia.

Miejska Biblioteka Publiczna i Szkoła Muzyczna, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Na koniec przeszłam się ulicą Zygmuntowską, wyszukując ciekawych detali na kamieniczkach. Czułam się jednak, jakbym ludziom zaglądała do okien, więc zrobiłam tylko kilka zdjęć i darowałam sobie dalszą dokumentację. Ale jakby kto chciał, to mogę zabrać na spacer osobiście, żeby sobie na żywo popatrzeć ;)

Ul.Zygmuntowska, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Ul.Zygmuntowska, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Ul.Zygmuntowska, Kołobrzeg, ©Marchevka, 01.03.2015 r.

Miłego weekendu! :)