Wąskimi uliczkami Kościerzyny

Kościerzyna leży na Pojezierzu Kaszubskim, w województwie pomorskim. Miasto liczy niecałe 24 tysiące mieszkańców, więc nie jest to zbyt wielka miejscowość. Ma jednak w sobie urocze zakątki, które można zwiedzić w czasie krótkiego odpoczynku w trasie. Wersja niespieszna, ale mało szczegółowa to kilkadziesiąt minut spaceru, a jeśli ktoś ma więcej czasu - także się nie będzie nudził. Cztery Muzea (m. in. jedno z trzech w Europie Muzeum Akordeonów oraz Ekspozycja Niewypałów I i II Wojny Światowej), centrum kultury, basen to tylko niektóre z atrakcji, które mogą zainteresować turystów. Dzisiaj zabiorę Was na spacer urokliwymi wąskimi uliczkami Kościerzyny, na miejski rynek, a w dalszej części opowiem, skąd w herbie znalazł się niedźwiedź.

Zatrzymaliśmy się na parkingu pod centrum handlowym, nieopodal pomnika Józefa Wybickiego. Parking jest płatny, ale gwarantuje bezproblemowe znalezienie wolnego miejsca, a także pozwala rozpocząć zwiedzanie miasta od obejrzenia pomnika Józefa Wybickiego. Umiejscowienie monumentu co prawda może trochę zadziwiać, ale należy zaznaczyć - pomnik był pierwszy, bowiem jego odsłonięcie nastąpiło w 1975 roku, a Galeria Wybickiego oficjalnie otwarta została w 2014 roku. Urodzony w pobliskim Będominie twórca polskiego hymnu w kaszubskiej świadomości zajmuje znaczące miejsce, toteż fakt, że 8-metrowy pomnik, największy w kraju, nie powinien być sensacją :)

Po drugiej stronie parkingu mieści się muzeum zabytkowych aut amerykańskich. Chociaż temat zza oceanu nie pasjonuje mnie jakoś wybitnie, gdybym miała więcej czasu, skusiłabym się i za dyszkę obejrzała zaoceaniczny wycinek historii. Może kiedyś nadrobię, wszak kierunek Kościerzyna obieram ostatnio dość często :)

Spacerem dotarliśmy do Kościoła Świętej Trójcy, mający status sanktuarium maryjnego. Neobarokową świątynię wzniesiono w latach 1914-1917. Wyposażenie kościoła pochodzi głównie z XVII i XVIII wieku. Jedynie obraz "Ukrzyżowanie" został namalowany w XVI wieku. Obecnie trwa remont elewacji, przez co zabytek obstawiony jest rusztowaniami. Będzie ładnie!

Z kościoła udaliśmy się na kościerski rynek, którego układ wraz z ulicami został wpisany do rejestru zabytków. Wśród zabytkowych kamieniczek okalających centrum miasta znajduje się zabytkowy XIX-wieczny ratusz, w którym dziś mieści się Muzeum Ziemi Kościerskiej. Fontanna zamontowana w płycie rynku dodaje miejscu uroku. Spocząć można u boku Remusa, bohatera powieści Aleksandra Majowskiego, o których pisałam w kaszubskiej części Folkowego Cyklu.

Z rynku droga prosta pod górę ;) na Wzgórze Księżniczki Gertrudy, którego nazwę oficjalnie ustanowiono sześć lat temu, upamiętniając córkę księcia Sambora II z Tczewa. Na szczycie znajduje się siedziba Urzędu Miasta.

Ostatnim punktem, do jakiego zawitaliśmy, był kościół Zmartwychwstania Pańskiego.Pierwotnie wzniesiony jako kościół ewangelicki w ostatniej dekadzie XIX wieku. Neogotycka budowla początkowo była miejscem kultu religijnego luteran, tuż po II wojnie światowej przekształcona została w świątynię szkolną pw. św. Jana Nepomucena. Kilka lat później kościół opieką objęli przybyli do Kościerzyny zakonnicy ze Zgromadzenia Zmartwychwstania Naszego Pana Jezusa Chrystusa (tzw. zmartwychwstańcy). W kościele zachowały się oryginalne dzwony oraz autentyczny mechanizm zegarowy z trzema tarczami umieszczonymi na wieży. Wszystkie te elementy posiadają napisy wskazujące na datę i miejsce odlania: Bochum, 1893. 

Uliczkami wąskimi, które zawsze wzbudzają we mnie zachwyt, bez względu, czy mieszczą się one w Karlinie, Warszawie, czy Kościerzynie, wróciliśmy na parking i pojechaliśmy dalej... A gdzie? To niech już zostanie naszą słodką tajemnicą :)

A na koniec: w Kościerzynie elementem przewodnim jest niedźwiedź. Jest on ułożony z kostki na płycie rynku, a także odlany na pokrywach studzienek kanalizacyjnych. Wiele pamiątek zawiera symbol pokaźnego miśka pod lipową gałęzią. Genezę symbolu możemy znaleźć w znanej kaszubskiej legendzie, którą przytoczę w oryginale.

Legenda związana z powstaniem herbu Kościerzyny opowiada o groźnym misiu, który żył ongiś w borach tutejszych i, co gorsza, napadał na ludzi i bydło. Był prawdziwym postrachem biednych gburków. Wreszcie znalazło się dwóch odważnych mężczyzn, ojciec i syn, którzy zabili niedźwiedzia. Czynem tym zyskali uznanie tak ogromne, że lud leśny obrał ich swymi wodzami. A gdy w miejscu pokonania kudłatego wroga zbudowany został gród przyjęto do herbu, wizerunek misia. Lipa przybyła później, wzięła się stąd, że w kościerskiej “Karczmie pod Niedźwiedziem ” pijano chętnie miód. A miód to lipy. Było zresztą tych drzew w okolicznych lasach sporo, tak że w mieście wyrabiano słodki trunek nawet dla Gdańska.[1]

I na tym zakończyliśmy tamtą kaszubską przygodę, na odchodne kupując w piekarni Jarzębińskich pyszne ciasta, chleb oraz słoiczek kaszubskiego miodu. To by było na tyle, jestem ciekawa, czy nowe rozmieszczenie zdjęć jest czytelne i ciekawsze? Liczę na Wasze spostrzeżenia, nie tylko związane z blogiem, ale także ze wspomnieniami, nie tylko kościerskimi, ale także z całym regionem. Folkowa część o Kaszubach udowodniła, że lubicie te smaczki, więc...? :)

Przypisy:
[1] Bohaterowie kaszubskich legend
Zdjęcia zostały wykonane przez Marchevkę w Kościerzynie dnia 02.09.2017 r.
Tworząc tekst, informacje uściślałam na podstawie Wikipedii.
Więcej grzechów nie pamiętam ;)