Nadmorska Kolej Wąskotorowa oraz małe zmiany organizacyjne

Po spacerze ulicami Gryfic udaliśmy się na dworzec Nadmorskiej. Kiedy Tomik oznajmił mi, że podróż do Pogorzelicy (39,5 km) będzie trwała dwie godziny, miałam bardzo mordercze myśli. Po wyruszeniu zniechęcenie jednak bardzo szybko przeszło i nie jestem pewna, czy nie zaczęłam przesadzać z "ochami" i "achami" na temat wycieczki.

Wybraliśmy miejsca w wagonie zadaszonym, ale nie oszklonym, dzięki czemu piękne krajobrazy mogliśmy oglądać gołym okiem (no, prawie, bo czasami zasłanialiśmy się obiektywami aparatów). Pola, łąki, lasy, zakątki, do których drogą się dotrze. 

Prawie jak pociąg do Hogwartu ;-)

Miejsca o których nie miałam pojęcia i ten retro klimat. Coś niesamowitego, czułam, że żyję, nie chciałam, aby ta podróż się kończyła. Szczerzyłam się, łapiąc wiatr w żagle i muchy w zęby. To było to – nieposkromiony zew wolności. Coś, czego już bardzo dawno nie zaznałam. Żałowałam tylko, że biletem był paragon. Taka atrakcja zasługuje na piękne pamiątkowe tekturki. Ale i tak było warto.

Jechaliśmy przez środek lasu

I całkiem blisko cywilizacji

Nawet tam, gdzie nie było szyn...

...ale były takie oto widoki

Obserwowaliśmy to, czego pewnie nigdy byśmy nie zobaczyli

Było ciemno

Ale także szalenie zielono!

Spotkaliśmy bociana

I dziwne obiekty betonowe

I rzeczkę

Aż dojechaliśmy do pierwszego dużego dworca, gdzie zaczęła się turystyczna wrzawa

Objechaliśmy latarnię morską w Niechorzu

Jechaliśmy brzegiem jeziora Liwia Łuża

Aż dojechaliśmy do celu, czyli do Pogorzelicy

A teraz kilka informacji porządkowych. 2 września wyjeżdżam na kilkanaście tygodni i nie będę miała dostępu do internetu. W związku z tym przez najbliższe miesiące nie będę obecna na Waszych blogach, chociaż to akurat chyba najmniej odczujecie bo od jakiegoś czasu i tak mało mnie było. Niemniej jednak już teraz życzę Wam wszystkim i każdemu z osobna wszystkiego najlepszego z okazji wszystkich okazji, jakie nadarzą się od dziś do końca roku. :) Mnie się nie dzieje krzywda, a wręcz przeciwnie. Wyjechałam spełniać swoje marzenia i zawodowe ambicje. Jak wrócę, pewnie opowiem, gdzie byłam, może nawet opiszę, co robiłam. A tymczasem podrzucam informacje, jeśli będziecie nadal chcieli mnie odwiedzać:

1. Cykl "Marchevkowo na folkowo" zostanie doprowadzony do końca w dotychczasowej formule, czyli każdego 12. dnia miesiąca w południe będą ukazywać się nowe wpisy i tak do końca roku.
2. Nie lubię jak ktoś znika bez słowa i zostawia czytelników z pustką, więc postarałam się trochę i gdyby ktoś chciał nadal przecierać z Marchevką nowe szlaki, zapraszam także 2. oraz 22. dnia każdego miesiąca, wtedy będą wyświetlały się nowe wpisy.
3. W sprawach pilnych i niecierpiących zwłoki, związanych z blogiem (i nie tylko – dopisek  Savy) można pisać do Savy na kontakt@varsisava.pl
4. Na fanpagu będą ukazywały się tylko zapowiedzi nowych wpisów, bez żadnych zdjęć z podróży, bez kotków, jedzenia, owoców, słoików i czegokolwiek, co wcześniej się tam pojawiało. Może jak wrócę ulepię dla Was bałwana - o ile będzie śnieg :)

I to by było na tyle. Do zobaczenia w przyszłym roku ;)

Marchevka.

Serdecznie zapraszam także do zajrzenia na stronę Rewala, gdzie znajdują się obszerne informacje i materiały dotyczące Nadmorskiej Kolei Wąskotorowej: http://www.rewal.net.pl/atrakcje/nadmorska-kolej-waskotorowa-1/ Polecam!