Mokradło Pyszka raz jeszcze, czyli gra światła i pożegnanie z Marchevkowozem

Odkąd zimą zmobilizowałam się do odwiedzenia tego miejsca, stałam się jego stałym bywalcem. Niekoniecznie pokonywałam całą trasę, ale myślę, że do połowy ścieżki dochodziłam. Kiedy jest zielono i ciepło, życie na mokradłach tętni pełną mocą. Doskonałe miejsce na wyciszenie, ale i na spotkanie różnorakiego ptactwa, w tym czapli – jak długo żyję, tak pierwszy raz je zobaczyłam dopiero w tym roku właśnie w Pyszce.

Przez pewien czas praktykowałam witanie dnia kubkiem gorącej kawy na świeżym powietrzu. Domu z ogrodem nie posiadam, mieszkam w betonowej dżungli, a co się z tym wiąże – nie za bardzo mam możliwość wypicia kawy w trybie stacjonarnym, jednocześnie realizując swoje małe założenie. Czasami jeździłam do portu, czasami tylko na plażę wschodnią, tę najbliżej mojego miejsca zamieszkania, raz pojechałam do centrum i wypiłam kawę na schodach ratusza.

Ostatnia sobota czerwca była wyjątkowa pod każdym względem. Po pierwsze – tym razem nie zrywałam się sama, bo towarzyszył mi Tomek. Zapakowaliśmy się o 4 rano do Marchevkowozu i pomknęliśmy z kubkami pełnymi gorących napojów i kanapkami do Pyszki –  pierwszy raz za miasto, bo dotychczas poranki były typowo kołobrzeskie. No i, jak się teraz okazało, był to ostatni wypad moim samochodem – z przyczyn obiektywnych podjęłam decyzję o sprzedaży i poszedł służyć młodemu kierowcy. Jak odjechał, pomyślałam: "a co teraz z poranną kawą?!" Nic, zamieniłam kawę na poranne bieganie, a kawę piję na balkonie ;)

No, ale żeby nie przynudzać, wrzucam zdjęcia z dwóch wypadów, w odwróconej kolejności wykonania, za to w prawidłowej, jeśli chodzi o porę dnia. Jadąc z Pikniku w Łęcznie podglądałam czaple, a dopiero tydzień później pojechaliśmy na wschód słońca. To miejsce jest magiczne o każdej porze dnia i roku. Jeśli ktoś jeszcze nie był – polecam się wybrać. No, chyba że rzeczywiście brak dojazdu, to mogę polecić solne bagna w Ekoparku Wschodnim, do którego można dojechać autobusem miejskim linii numer 5 i wysiąść na pierwszym przystanku za torami kolejowymi w Podczelu. Ale teraz wracamy na mokradła, lecimy!

Trochę kropiło, stąd ta kropka nad szyldem ;-)

A teraz czaple. Przysiadłam na ławce i oglądałam, byłam nimi urzeczona. Myślę, że o różnych porach dnia i przy dłuższym przyczajeniu się można spotkać wiele innych okazów. Między innymi coś, co siedziało w szuwarach, głośno dawało znać o swojej obecności, ale dzioba nie wychyliło, żeby się pokazać :D

Było ich jeszcze więcej, ale bez statywu zdjęcia z dużym zoomem wyszły niezbyt ładne

Miłego dnia!