Niedziela w Ennis

Ennis to miasto położone w hrabstwie Clare, w południowo-zachodniej części Irlandii, nad Rzeką Fergus. Liczy około 25 tysięcy mieszkańców, przez co jest największym miastem hrabstwa oraz 12. największym miastem Irlandii. Ennis dzieli tylko 40 km od Limerick, w dodatku autostradą, więc to był idealny kierunek na szybki wypad w pochmurne niedzielne popołudnie.

Chapel Lane, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

W miasteczku nie brakuje kolorowych murali i wielobarwnych kamienic, tworzących niesamowity klimat. Chociaż z pozoru "nic ciekawego tam nie ma", sam spacer po zakamarkach był ucztą dla oczu.

Parnell Street, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Oczywiście centralnym punktem miasta jest kolumna z pomnikiem Daniela O'Connella, którą widać powyżej. Nie udało mi się zrobić dobrego zdjęcia samego monumentu, jednak Daniel, jak do Daniel - znacie go już i z Limerick, i z Dublina, więc mam nadzieję, że tym razem wybaczycie mi brak jego fotki.

Bank Pl., Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

W irlandzkich miastach wciąż nie przestaje mnie zadziwiać szerokość ulic i chodników, a raczej ich wąskość, jeśli mogę tak napisać. Stąd zapewne bardzo popularny system jednokierunkowych ulic w większości (albo we wszystkich...) miast. Chodniki też pozwalają albo na minięcie się z drugą osobą lub wymuszają ustąpienie pierwszeństwa poprzez przylgnięcie do muru lub zejście na jezdnię.

Muzeum Clare, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Totalnie bez planu zawędrowałyśmy w okolice Muzeum Hrabstwa Clare, które mieści się w samym centrum miasta i zajmuje budynek dawnego klasztoru Sióstr Miłosierdzia. Było zamknięte, więc okrążyłam pięknie zagospodarowany skwerek. Znalazłam kamienno-drewnianą ławkę tzw. "Celtic rest", wyrzeźbioną przez Mary McNamara w 2004, przedstawiającą celtycki węzeł. To jedna z kilku tego typu instalacji ulokowanych w różnych miejscach Ennis.

The Square czyli... Skwer, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Ławka "Celtycki odpoczynek", Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Ennis zostało także zwycięzcą, a także kilkukrotnie "finalistą" w narodowym konkursie na najczystsze miasto. Przyznać trzeba - zasłużenie.

Zwycięstwo z 2005 roku, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Skwer, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

O'Connell Street, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

A to co?, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Pomnik "Wyblakłej kobiety" bardzo mnie wzruszył. To kolejna miejska instalacja, która nie jest do podziwiania, ale przede wszystkim - do skorzystania. Dla każdego może być tym, kim chcemy, aby była - możemy usiąść obok kobiety, możemy się położyć z głową na jej kolanach. Dzieci mogą się na nią wspiąć lub zasiąść na kolanach. "Wyblakła kobieta" może być każdym, kim chcemy, aby była, bo jednocześnie symbolizuje każdego z nas. Reprezentuje nas wszystkich "wyblakłych" przez życie i pozostaje głazem zwietrzałym przez wodę, wiatr, ciepło i zimno.

Pomnik "Wyblakła kobieta", Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Nie zabrakło też obiektów sakralnych, do których tym razem dało się wejść (a nie, jak w Boże Narodzenie - wszystkie kościoły zamknięte!). Pierwszym był rzymskokatolicki kościół śś. Piotra i Pawła, znany jako Katedra Ennis. Budowę rozpoczęto w 1830 roku i dokończono po niemal 50. latach, jednak pierwsza msza odbyła się tam już w 1842 roku. 

Katedra Ennis, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Poruszyła mnie także rzeźba "Dłonie" autorstwa Shane'a Gilmore'a, mieszcząca się na dziedzińcu katedry. Odsłonięty w 2008 roku pomnik jest dedykacją dla kilku koncepcji, zamieszczonych na widocznych tabliczkach. Brzmią one:

• Dłonie powitania - uznanie obecności emigrantów, osób ubiegających się o azyl, uchodźców i współobywateli UE w naszej społeczności.

• Dłonie pokoju - wyznaczenie nowej ery pokoju na wyspie Irlandii.

• Dłonie współpracy - świętuje najczystsze miasto Ennis Ireland w 2006 roku.

• Dłonie uzdrawiania - wspomnienie marszu pojednania biskupa Williego Walsha na Jubileusz 2000.

• Dłonie - uznanie wierności rodziców i dziadków w przekazywaniu wiary chrześcijańskiej następnemu pokoleniu.

Rzeźba "Dłonie", Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Witraż w Katedrze, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Ciekawostką czekającą na zwiedzających jest też pierwszy zegar wieżowy, który został zamontowany dla uczczenia Roku Jubileuszowego 1950. Zegar został zamówiony w znanej niemieckiej firmie należącej do braci Schneider. Jeden z nich nadzorował montaż zegara na wieży kościelnej, a w całym przedsięwzięciu brali udział także: stolarz, kowal i kamieniarz. Cały projekt kosztował 900 funtów (wybaczcie brak przelicznika na dzisiejszą wartość). W 1973 roku wymieniono mechanizm zegara na inny, przeniesiony z Katedry Mullingar, który należało nakręcać manualnie co 8 dni. Natomiast w 1995 roku wymieniono mechanizm na elektryczny, który pobiera aktualny czas z satelity. Pierwotny zegar po odrestaurowaniu w 2006 roku przeniesiono do kruchty, gdzie można go oglądać do dziś.

Pierwszy zegar katedralny, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Wnętrze Katedry, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Ulice pełne są ciekawych instalacji, malowideł, graffiti, tabliczek pamiątkowych. Przyznam, że po pierwsze - nie zrobiłam wszystkim zdjęć, po drugie nie zamieszczam tu wszystkich, które zrobiłam, bo tego jest po prostu tak dużo, że musiałby powstać cały osobny wpis. Poniżej kilka z nich. 

Barrack St., Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Przez Ennis przepływa Rzeka Fergus, którą w samym mieście można przekroczyć siedmioma mostami. To dość malownicze widoki, jednak zapewne byłyby piękniejsze, gdyby słońce zaszczyciło nas swoją obecnością, a tak trzeba się cieszyć z faktu, że przynajmniej nie padało.

Fergus, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Fergus, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Fergus, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Fergus, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

W zasadzie na sam koniec zawitałyśmy w pobliże ruin klasztoru franciszkanów. Na ogół jest udostępniony do zwiedzania, jednak albo z okazji niedzieli, albo z powodu pandemii COVID-19, tym razem wszystko było zamknięte na wszystkie spusty, więc obejrzałam tylko z zewnątrz. Ale za to obiekt po drugiej stronie ulicy zaciekawił mnie na tyle, że frunęłam prawie nad ziemią (prawie jak dementor...).

Ennis Friary, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Ta zielona kula to The Centurial Sphere - pomnik odsłonięty w 100. rocznicę Powstania Wielkanocnego 1916, największego zrywu narodowościowego Irlandczyków, prowadzącego do odzyskania niepodległości od Brytyjczyków. 

The Centurial Sphere, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Kierując się w stronę parkingu natrafiłyśmy na franciszkański kościół św. Maryi, więc i tam zajrzałyśmy. COVID, COVID wszędzie, popatrzcie na wnętrza...

Kościół św. Maryi, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Kościół św. Maryi, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Kościół św. Maryi, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Kościół św. Maryi, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Kościół św. Maryi, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

A potem jakoś tak wyszło, że w oddali wołała nas jeszcze jedna kościelna wieża. Poczułam się jak za starych dobrych czasów, kiedy kierowałam się właśnie na wieże kościelne. Jak często na rowerze poza miastem nie do końca wiedziałam, gdzie się zapuściłam i jak daleko mam do celu, ale widziałam kościelną wieżę górującą nad okolicą, co dawało nadzieję, że jak jest kościół, to będzie i sklep ;)

Tymże sposobem dotarłyśmy do... kościoła św. Kolumby!! To XIX-wieczny budynek należący do zboru Kościoła Irlandii - części Wspólnoty Anglikańskiej. Był ostatnim kościołem anglikańskim wybudowanym w Irlandii - wskutek "ustawy kościelnej" z 1869 (ratyfikowanej w 1871) protestantyzm utracił dominację na terenie Irlandii Południowej.

Kościół św. Kolumby, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

Na terenie kościoła obejrzałam wapienną piramidę, taką mojej wysokości (ok. 1,75 m), która stanowi mauzoleum rodziny Blood, zasłużonej nie tylko dla kościoła i miasta, ale także dla armii brytyjskiej.

Blood Mausoleum, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.

A teraz już naprawdę na koniec - miejski rynek, a na nim rondo, a na rondzie pomnik taki, jak poniżej. To na pamiątkę targowiska, jakie odbywa się w tym miejscu do dzisiaj, w poszczególne dni tygodnia.

Market Place Statue, Ennis, 02.08.2020, ©Marchevka.